Ayrılık kaygısı, çocuğun kendisine bakım veren kişiden ayrı kalmakta zorlanmasıyla ortaya çıkan bir durumdur. Bu kaygı, öfke krizleri, ağlama nöbetleri ve yoğun stres gibi belirtilerle kendini gösterebilir. Birçok toplumda çocuk bakımını genellikle anneler üstlendiği için, annenin bebeğinden uzak kaldığı anlarda bu kaygı durumu daha belirgin hale gelebilir.
Özellikle süt çocukluğu döneminde, bebek annesinin sesini, kokusunu tanır ve onun yanında kendini güvende hisseder. Bu nedenle, kısa süreli ayrılıklar bile bebek için zorlayıcı olabilir. Ancak, bebeğin bakımını üstlenen kişi baba, anneanne, babaanne veya bir bakıcı olduğunda da benzer kaygı durumları gelişebilir.
Ayrılık kaygısı en sık 3 ila 36 ay arasında ve okula başlama döneminde görülür.
4 Yaş Sonrasında Ayrılık Kaygısı ve Ayrılık Kaygısı Bozukluğu (AKB)
Ayrılık kaygısı 4 yaşından sonra da devam edebilir ve özellikle okula yeni başlayan çocuklarda sıkça görülür. Okul çağındaki çocukların yaklaşık %5’inde ayrılık kaygısı yaşanır.
Bu yaşta ayrılık kaygısı, çocuğun günlük yaşamını olumsuz etkilemeye başladığında Ayrılık Kaygısı Bozukluğu (AKB) olarak adlandırılır. AKB’nin belirtileri arasında:
Okula gitmek istememe
Okul başarısında düşüş
Sürekli ebeveynin yanında olma isteği
Fiziksel belirtiler (karın ağrısı, mide bulantısı gibi) yer alabilir.
Eğer bu belirtiler size tanıdık geliyorsa bir uzman desteği almak sizin bu süreci daha sağlıklı atlatmanızı sağlar.